Haririk gabeko komunikazio sistema modernoetan, duplexagailuak, triplexagailuak eta quadplexer-ak funtsezko osagai pasiboak dira banda anitzeko seinaleen transmisioa lortzeko. Hainbat maiztasun-bandetatik seinaleak konbinatzen edo bereizten dituzte, eta gailuek aldi berean maiztasun-banda anitz transmititu eta jaso ditzakete antenak partekatzen dituzten bitartean. Izen eta egituretan ezberdintasunak izan arren, haien oinarrizko printzipioak antzekoak dira, desberdintasun nagusia prozesatutako maiztasun banden kopurua eta konplexutasuna izanik.
Duplexagailua
Duplexagailu batek portu komun bat (normalean antena bat) partekatzen duten bi iragazkiz osatuta dago eta gailu berean igortzeko (Tx) eta jasotzeko (Rx) funtzioak ezartzeko erabiltzen dira. Batez ere maiztasun-zatiketa duplex (FDD) sistemetan erabiltzen da elkarren arteko interferentziak saihesteko transmisio- eta jaso-seinaleak bereiziz. Duplexoreek isolamendu maila altua behar dute, normalean 55 dB-tik gorakoa, transmititutako seinaleak hargailuaren sentikortasunean eraginik ez duela ziurtatzeko.
Triplexer
Tripplexer batek ataka komun bat partekatzen duten hiru iragazkiz osatuta dago. Gailu bati hiru maiztasun-banda ezberdinetako seinaleak aldi berean prozesatzeko aukera ematen dio eta askotan maiztasun-banda aldi berean onartu behar dituzten komunikazio-sistemetan erabiltzen da. Triplexagailuaren diseinuak iragazki bakoitzaren pasabide-bandak beste iragazki batzuk kargatzen ez dituela ziurtatu behar du eta maiztasun banden arteko elkarrekiko interferentziak saihesteko isolamendu nahikoa eman behar du.
Quadplexer
Quadplexer batek ataka komun bat partekatzen duten lau iragazkiz osatuta dago. Gailuari lau maiztasun-banda ezberdinetako seinaleak aldi berean prozesatzeko aukera ematen dio eta eraginkortasun espektral handia behar duten komunikazio-sistema konplexuetarako egokia da, hala nola garraiolarien agregazio-teknologiarako. Quadplexer-aren diseinu-konplexutasuna nahiko altua da eta gurutze-isolamendu baldintza zorrotzak bete behar ditu maiztasun banden arteko seinaleek elkar oztopatzen ez dutela ziurtatzeko.
Desberdintasun nagusiak
Maiztasun-banda kopurua: Duplexoreek bi maiztasun-banda prozesatzen dituzte, triplexoreek hiru maiztasun-banda prozesatzen dituzte eta quadplexoreek lau maiztasun-banda.
Diseinuaren konplexutasuna: maiztasun-banden kopurua handitzen den heinean, diseinuaren konplexutasuna eta isolamendu-eskakizunak ere handitzen dira horren arabera.
Aplikazio-eszenatokiak: duplexagailuak oinarrizko FDD sistemetan erabiltzen dira sarritan, eta triplexagailuak eta quadplexer-ak aldiz, maiztasun-banda anitzak aldi berean onartu behar dituzten komunikazio-sistema aurreratuetan erabiltzen dira.
Haririk gabeko komunikazio-sistemak diseinatzeko eta optimizatzeko funtsezkoa da duplexagailu, triplexore eta quadplexeren lan-moduak eta desberdintasunak ulertzea. Multiplexore mota egokia hautatzeak eraginkortasunez hobetu dezake sistemaren espektroaren erabilera eta komunikazio-kalitatea.
Argitalpenaren ordua: 2025-03-03
