KatalogoaHaririk gabeko komunikazio-sistemetan, duplexerrak, triplexerrak eta quadplexerrak funtsezko osagai pasiboak dira banda anitzeko seinaleen transmisioa lortzeko. Hainbat maiztasun-bandatako seinaleak konbinatzen edo bereizten dituzte, gailuek hainbat maiztasun-banda aldi berean transmititu eta jaso ahal izateko antenak partekatuz. Izen eta egituren arteko desberdintasunak gorabehera, haien oinarrizko printzipioak antzekoak dira, desberdintasun nagusia prozesatzen diren maiztasun-banden kopurua eta konplexutasuna izanik.
Duplexugailua
Duplexer batek bi iragazki ditu, portu komun bat (normalean antena bat) partekatzen dutenak eta gailu berean transmisio (Tx) eta jasotze (Rx) funtzioak ezartzeko erabiltzen direnak. Batez ere maiztasun-zatiketa duplex (FDD) sistemetan erabiltzen da, transmisio eta jasotze seinaleak bereiziz elkarren arteko interferentziak saihesteko. Duplexerrek isolamendu maila altua behar dute, normalean 55 dB-tik gorakoa, transmititutako seinaleak hargailuaren sentikortasunean eraginik ez izateko.
Hirukoizlea
Tripplexore batek ataka komun bat partekatzen duten hiru iragazki ditu. Gailu bati hiru maiztasun-banda ezberdinetako seinaleak aldi berean prozesatzeko aukera ematen dio eta askotan maiztasun-banda anitz aldi berean onartu behar dituzten komunikazio-sistemetan erabiltzen da. Tripplexorearen diseinuak ziurtatu behar du iragazki bakoitzaren pasa-bandak ez dituela beste iragazkiak kargatzen eta isolamendu nahikoa eskaintzen duela maiztasun-banden arteko elkarrekiko interferentziak saihesteko.
Quadplexer
Quadplexer batek ataka komun bat partekatzen duten lau iragazki ditu. Horri esker, gailuak lau maiztasun-banda ezberdinetako seinaleak aldi berean prozesatu ditzake eta egokia da espektro-eraginkortasun handia behar duten komunikazio-sistema konplexuetarako, hala nola eramaileen agregazio-teknologiarako. Quadplexeraren diseinu-konplexutasuna nahiko handia da eta gurutzadura-isolamendu-eskakizun zorrotzak bete behar ditu maiztasun-banden arteko seinaleek elkarren artean interferentziarik ez izateko.
Desberdintasun nagusiak
Maiztasun-banden kopurua: Duplexerrek bi maiztasun-banda prozesatzen dituzte, triplexerrek hiru maiztasun-banda eta quadplexerrek lau maiztasun-banda.
Diseinuaren konplexutasuna: Maiztasun-banden kopurua handitzen den heinean, diseinuaren konplexutasuna eta isolamendu-eskakizunak ere handitzen dira horren arabera.
Aplikazio eszenatokiak: Duplexerrak maiz erabiltzen dira oinarrizko FDD sistemetan, triplexerrak eta quadplexerrak, berriz, maiztasun-banda ugari aldi berean onartu behar dituzten komunikazio-sistema aurreratuetan.
Haririk gabeko komunikazio sistemak diseinatzeko eta optimizatzeko ezinbestekoa da duplexer, triplexer eta quadplexerren funtzionamendu moduak eta desberdintasunak ulertzea. Multiplexer mota egokia hautatzeak sistemaren espektroaren erabilera eta komunikazioaren kalitatea eraginkortasunez hobetu ditzake.
Argitaratze data: 2025eko urtarrilaren 3a
